Terugreis

Aan alles komt een eind, dus ook aan deze vakantie. Als we vanmorgen wakker worden is het toch echt de dag aangebroken waarop we naar huis gaan. Vanmiddag om 15.50 uur vliegen we naar huis vanaf het vliegveld van Ft. Myers. We ontbijten eerst, dan pakken we de laatste spullen in de koffers. We vullen twee koffers tot 22,5 kg, een klein beetje marge,  in de andere twee hebben we zelfs nog wat ruimte over... Dat komt goed uit. Om de tijd te doden totdat we naar het vliegveld gaan, verlaten we om 9.30 uur dit mooie hotel, om rond 10 uur bij de Coastland Mall in Naples aan te komen.  Met allemaal een korte broek/rok aan en een lange (geen rok) in de handbagage gaan we nog even shoppen, om  daarna  nog wat te eten in de foodcourt.

Iris koopt nog een paar schoenen in de sale en een shirt bij A&F, Christa een paar All Stars en beide dames een Iphone hoesje. Op de parkeerplaats worden de laatste inkopen in de koffer gedaan en gaan de eerste lange broeken aan. Security komt een kijkje nemen wat er aan de hand is ;-0. Het past er allemaal precies nog bij. 

Dan is het toch echt tijd naar het vliegveld te rijden. Het is nog een klein uurtje rijden naar het vliegveld, waar we rond 1 uur aankomen. We tanken de auto nog zo vol mogelijk is, wat een beetje gokken is omdat we altijd eerst betalen, dan voor dat bedrag benzine tanken. Maar we gokken redelijk goed, de tank lijkt vol. 

Op naar de autoreturn van Hertz. Het is wel lekker rustig hier, heel anders als de drukte bij Miami. We rijden de garage in, laden de bagage uit. Ondertussen loopt een medewerker van Hertz om de auto heen en constateert dat wij een deuk in de kofferbak boven het nummerbord hebben..... Dat is balen. Wij hebben dat echt niet zelf gedaan, maar ook niet gezien, het is een soort symmetrische deukje boven het nummerbord, eigenlijk dachten we dat het de vorm van de auto was. We hadden wel aldoor wat problemen met het sluiten van de kofferbak, maar dit nooit vermoed.  Thuis hebben we de foto's van de auto vanaf het begin nog eens bekeken, we zien alleen maar foto's met de deukjes. Of we hebben hem zo mee gekregen of  het is door de heren van de valet parking de eerste avond veroorzaakt. We hebben geen scherpe foto's van afhalen van de auto maar wel van de de volgende ochtend en daar zitten de deukjes er al in... Harm moet mee om wat formulieren in te vullen, het schijnt dat we voor de schade verzekerd zijn, gelukkig maar. Voortaan zelf maar heel goed kijken en van alle zijdes foto's maken.

Het inchecken en de paspoort controle gaan heel vlot.  De security check heeft wat meer voeten in de aarde. 
Harm gaat als eerste en komt als verdacht uit de bodyscan, moet op de volgende plek met de benen uit elkaar en armen gespreid staan om gefouilleerd te worden. Hierna wordt hij doorverwezen naar de volgende voetjes op de vloer om aldaar een volgende check te ondergaan. Er wordt een soort pad langs de handen gehaald welke vervolgens in een apparaat gaat. De ionocan 500, een "simultaneous explosies and narcotica trace detector, with the ability to detect multiple threats"! Alle vooroordelen blijken niet bewaarheid te worden en Harm mag eindelijk verder.  
Thijs komt ook verdacht door de bodyscan en moet ook met armen en benen gespreid staan, zijn broek zakt bijna af omdat zij riem door de rontgenscanner moet. Ook hij blijkt geen gevaar.
Iris lacht lief naar het security personeel en mag overal zo doorlopen.
Zoals gewoonlijk heeft de controle van Christa weer meer tijd nodig, dit waarschijnlijk in verband met metaal op onverwachte plaatsen in kleding of oren.
Na alles weer aangetrokken en ingepakt te hebben, komt Thijs er achter dat zijn riem niet meer compleet is, hij stevent pardoes terug en weet duidelijk te maken dat hij onderdelen van zijn riem mist.  Na enig zoeken blijkt dat aan de "onveilige kant" zijn lusje ligt en deze wordt door een medewerker aan Thijs meegegeven.
Al met al heeft de familie M. de security heel wat werk bezorgd!

Het is ook heel rustig op dit vliegveld, heel prettig, terwijl het toch het 50ste vliegveld van Amerika is qua aantal vervoerde passagiers. 

Over de vlucht valt weinig te melden. Deze verliep uiterst soepel en stipt op tijd. Harm heeft minder dan de helft meegemaakt, hij sliep prima op zijn slaappil. De rest heeft geen oog dichtgedaan en zich voornamelijk vermaakt met films kijken. Het eten, chicken of pasta, vonden wij vreselijk. Zelfs de broodjes smaakten nergens naar, maar smaken verschillen kennelijk, want de rij achter ons vonden ze het "delicious".......

Om 7 uur landen we op Düsseldorf en om 8.00 uur zitten we al in de auto op de snelweg naar huis, waar we precies 2 uur later aankomen. 

Zo is er dan echt een eind gekomen aan deze heerlijke vakantie. 

Thuis bleek dat de koffer van Iris geopend was, er zat een briefje in met de groeten van de security ;-)

We willen iedereen bedanken voor het meelezen en de leuke reacties op onze geplaatste berichten. Ook aan alle tips en goede adviezen en ervaringen van anderen hebben we veel gehad. 

Tot blogs,

Harm, Christa, Iris en Thijs

 

Dag 24 - Laatste dag

Als wij vanmorgen wakker worden, breekt onze laatste volledige dag van de vakantie al weer aan. Vandaag gaan wij heel rustig aan doen en optimaal genieten van onze laatste dag. We ontbijten op de hotelkamer met vers brood en beleg van de Publix. Om 9.15 lopen we via de boardwalk naar het vertrekpunt van de boot, die ons naar Hickory Island, het prive eilandje van het hotel brengt. Maar eerst halen we nog even strandhanddoeken bij de badhanddoek uitgifte. Net als gisteren nemen we weer de eerste boot naar het eiland. Deze keer staan er veel meer mensen, er blijkt zelfs een hele groep te zijn die alleen om het varen het tochtje heen en weer maakt, dus helemaal het eiland niet op gaat. Kennelijk met het idee; als het in de resortfee zit wil ik er ook gebruik van maken.

Het boottochtje duurt 20 min per keer, met even wachten bij het eiland ben je dan toch met de een klein uurtje onder de pannen. Als je geluk hebt zie je ook nog dolfijnen. Grappig idee, daar zouden wij niet opgekomen zijn. Het eiland is een soort bounty eilandje, wat ten zuiden van Lovers Key State Park, met prachtig wit zand en heel veel mooie schelpen. Het strand is recent opgespoten en daardoor veel breder dan dat wij verwacht hadden na het zien op google earth. Bij het verlaten van de boot krijgt iedere groep een keycard voor toegang tot het sanitair en als bewijs voor de terugweg per boot.
Op het eiland lopen een paar fanatieke rangers rond om in de gaten te houden of er geen ongenode gasten gebruik maken van de hotelvoorzieningen.

We gaan deze keer met de kinderen een stuk langs het strand wandelen. Tijdens de wandeling worden de nodige foto's gemaakt, omdat we de omgeving erg mooi vinden. Het is vandaag heel heet, 36 gr, maar de gevoelstemp is wel 46 gr..... Na een half uur wandelen hebben de kinderen er genoeg van en lopen zij samen terug naar het gedeelte waar de parasols en strandbedjes staan. Het wordt steeds drukker met bootjes die aanleggen om cooler en mensen op het strand af te zetten voor een day at the beach.
Tussen het dode hout zien wij een man zorgvuldig zijn handdoekje en kleding ophangen. Als wij een halfuurtje later teruglopen blijkt hij een "camouflage" hut gemaakt te hebben en staat in zijn blote kont door zijn verrekijker te turen. Volgens ons was hij niet het dierenrijk aan het bestuderen....

We nemen de boot 12.15 terug naar het hotel, deze kapitein geeft flink gas, wat heerlijk verkoelende wind oplevert. Ook deze keer zijn wij dolfijnen, hebben het ritje 4 maal gemaakt en elke keer hebben we onderweg dolfijnen gezien, heel erg leuk! Eenmaal terug bij de aanleg steiger kiezen we deze keer voor de bus terug in plaats van over de boardwalk terug naar het hotel te lopen.

De middag brengen we door bij het zwembad, het is te heet om iets anders te doen. We zoeken 4 bedjes in de schaduw en brengen een groot deel van de middag in het zwembad door. Thijs gaat eindeloos van de glijbaan af, Iris iets minder vaak. Het zoeken van bedjes kost hier helemaal geen moeite, er zijn er heel veel beschikbaar, maar door het ontwerp van de 3 zwembaden en de omgeving daar omheen komt het helemaal niet massaal over. Het zwembad waar wij bij zitten loopt geleidelijk af naar het diepe gedeelte, zoals op het strand. Hier verzamelen zich heel wat mensen die lekker half in het water zitten om zo koel te blijven. Als Iris en ik hier ook een tijdje zitten komt er een Amerikaans jongentje naar ons toe met de vraag "Why are you talking so weird with your friend". Dat vonden we enorm grappig omdat er op de tv aldoor een reclame voorbij komt voor talencursussen, waarin Nederlands wordt gesproken, als zijnde een heel vreemde taal.

's Avonds eten we bij een pizzeria in de buurt. Dit was wel een compromis, we hadden Iris en Thijs gevraagd wat en waar ze wilden eten, beide gaven als antwoord dat ze eigenlijk enorme zin in "boerenkool" hadden...... Tja, dat is een beetje lastig in de zomer en hier volstrekt onmogelijk, dus dan maar naar een pizzeria ;-).

Rond een uur of 9 zijn we weer terug in het hotel, we hebben weer een dag zonder neerslag achter de rug. Sinds we de regio van Orlando verlaten hebben, hebben we 1 x's nachts/'s morgens regen gehad, maar verder de hele week droog weer.

Dag 23 - Hyatt Resort

Onze laatste dagen van deze vakantie doen we lekker rustig aan. Dat is niet zo moeilijk want dit mooie resort heeft allerlei plekken om te relaxen. 3 verschillende zwembaden, maar ook nog privé strand. Wij gaan vandaag naar het privéstrand. Om daar te komen vertrekt loop je eerst over een boardwalk van een kwart mijl, vervolgengs vertrekt er elk uur een boot van het hotel voor een beperkt aantal mensen. We nemen de eerste boot, welke om 9.45 vertrekt, de boottocht is 20 min. Als we staan te wachten komen de 2 hotelhonden met de eigenaresse ook langs. Zij gaan tot groot plezier van Thijs even mee om uit te waaien op de boot. 

Onderweg zien we 2 dolfijnen, daar hoopten we natuurlijk op, fantastisch dat we ze zien. 

Op het eilandje aangekomen, is het ong 6 min lopen voor je op het strand bent. Op het prachtig witte zand, staat een rij bedjes met parasols klaar. Omdat we de eerste zijn, kunnen we kiezen waar we gaan liggen. Harm en ik gaan eigenlijk gelijk nadat we aankomen een stuk lopen. Het is echt enorm mooi hier, wel heel erg warm. Een uur later, de boot vaart 1x per uur komen er weer wat mensen bij, maar gaan er ook al weer mensen terug. Eigenlijk blijft het heel rustig op het eilandje. Wij nemen de boot van 13.15 terug naar het hotel. 

Deze keer zien we onderweg 5 dolfijnen! Omdat ze vlak bij het eindpunt zijn, gaan we niet met de klaarstaande bus mee, maar blijven we nog even kijken op de steiger. Al heel snel komen er 3 of 4 dolfijnen onze kant op zwemmen!!! Ze blijven een min of 5 in de buurt zwemmen. Eentje komt zelfs bij het begin van de aanlegsteiger op een meter afstand van Iris. Omdat ik net aan het filmen was met mijn toestel, helaas geen goede foto's. Maar het was erg leuk, goed dat we gewacht hebben. We lopen terug, de boardwalk weer af.

deze dolfijn kwam bij de steiger naar ons kijken

Harm en ik douchen snel en rijden dan even naar de Publix om vers fruit en brood te halen voor de lunch. Om 15.15 lopen we naar het zwembad, de zee vonden we vanwege het vele wier niet echt lekker om in te zwemmen, we zijn inmiddels wel toe aan een lekkere duik. Het is warm, 36 gr.,  vandaag, maar gevoelstemp 46 gr op het  warmste moment....

We eten 's avonds bij de Outback, met een gratis Bloomin Onion, door een ingevulde enquete. Het eten smaakt allemaal weer prima. Wel even wat consternatie, omdat er iemand niet goed geworden, die uiteindelijk met een brancard werd afgevoerd. Om 9 uur 's avonds zijn we weer terug in het hotel. De dag is omgevlogen, terwijl we eigenlijk niet heel veel hebben gedaan... Het lijkt wel vakantie ;-)

wachten totdat de pieper afgaat