Dag 1- Op weg naar Miami - AirBerlin heeft geen zin!

Vanmorgen om 3 uur ging de wekker... Beetje vroeg, maar vandaag gaan we naar Florida, dan hebben we het er graag voor over.

Na een snel ochtendritueel zaten we allemaal "fris en fruitig" in de auto, op weg naar Düsseldorf . Nou ja, fris, beide kids sliepen weer in no-time, om  vlak voor het vliegveld weer wakker te worden. Na de auto in P5 geparkeerd te hebben, waren we in 10 min in de vertrekhal. Wat is dit toch een verschil met Schiphol, echt super. Om 6.45 gaat de incheckbalie open, een kleine 40 min later hebben we de bagage ingecheckt, zijn we de douane en de paspoortcontrole al gepasseerd. Tijd voor een kop koffie en ontbijt. Tot zover gaat alles als een speer..... Om 8.15 verschijnt een bericht op de monitor dat er nadere info over onze vlucht volgt om 10.30 uur. Balen!!!! Om 9.15 vertrekken wat het schema was, zit er dus niet in... Gisteren is dezelfde vlucht met 9 uur vertraging vertrokken, wat dus schijnbaar gevolgen heeft voor het schema daarna. We wisten dit, maar hoopte dat het tijdschema weer normaal zou zijn, te meer omdat tot vanmorgen 8.15 uur er niets over vertraging bekend was...

Net toen we ons geschikt in ons lot hadden en lekkere lounge stoelen hadden gevonden werd 'Mrs. Vaneijk' omgeroepen. Dit lijkt toch wel erg op mijn naam, dus toch maar naar de infobalie gelopen. Bij de infobalie zie ik op de monitor achter mijn naam een groot rood kruis staan, stressen!!
Mijn ESTA geeft weer problemen hier. Ik heb een nieuwe ESTA aangevraagd en net als de twee jaar terug wordt dat op de vliegveld niet goed verwerkt. Op de monitor staat mijn naam met een "Y" ipv een"IJ" terwijl zowel op mijn ESTA, ticket als paspoort het goed geschreven staat. Gelukkig mag ik na een paar spannende minuten toch mee en keren we terug naar onze lekkere stoelen in afwachting van ons vertrek. Wachten is nooit leuk, maar als je moet wachten zonder te weten hoe lang het duurt en je naar Miami moet!!!! is het flink balen. 

Harm leest op internet dat de vlucht terug naar Düsseldorf pas om 14.30 terug verwacht wordt, zucht, dat is lang wachten....

Om 10.30 wordt er omgeroepen dat ze er vanuit gaan dat we om 13.00 uur, 4 uur later, waarschijnlijk gaan vertrekken...... stiekem, zonder mededeling van de luchthaven verschuift om 12.40 de tijd op de monitor ineens naar 13.30, weer een half uurtje wachten erbij. Dan wordt er om wederom iets omgeroepen wat wij niet goed verstaan en wij sturen Thijs op verkenning want onze lounge stoelen zijn zeer gewild en staan wij niet zomaar af. Hij komt terug met de mededeling dat mensen allemaal een formulier krijgen.
Als kleine tegemoetkoming worden er bonnen van € 5,00 per persoon uitgedeeld om iets te eten te halen. Er ontstaat een vervolgens een ware run op de horeca, zij zijn de lachende derde. Om 13.30 worden we opgeroepen te boarden, omdat wij in de eerste groep zitten die ze aan board willen zien gaan, staan we braaf in de rij. Maar het blijft bij in de rij staan, na 20 min krijgen we te horen dat we ineens om 14.15 gaan boarden. Grappig om te zien hoe vervolgens heel veel mensen op staan met hun fototoestel/mobieltje en naar voren lopen om de monitor te fotograferen, is dit een vorm van protest of zijn er veel bloggers?
We gaan maar weer een plekje zoeken om te zitten. Inmiddels hebben we 5 uur vertraging, ipv 13.30 's middags komen we nu pas 's avonds aan, beetje jammer. 

Ik ben benieuwd wat de precieze regelgeving omtrent zo'n lange vertraging  is...gaan we ons binnenkort in verdiepen. 

                            

   

                                          

Uiteindelijk gaan we om 15.15 uur de lucht in, precies 6 uur later dan oorspronkelijk gepland. Na een redelijk rustige vlucht, chicken or pasta en af en toe wat turbulentie, landen we om 18.30 lokale tijd ( 01.30 uur in Nederland) op Miami International Airport. 

Op naar immigrations, lijken het hele vliegveld af te moeten lopen, achter iedere hoek volgt weer een nieuwe gang. Uiteindelijk in de hal bij Immigrations aangekomen moeten wij het "slangetje in". Alwaar een dienstdoende officier tot tweemaal toe besluit een shortcut net voor onze neus af te sluiten.  We lopen de hal dus zes keer op en neer en zien dat het bij de laatste loketjes niet druk is. Aan het eind van de slang blijft iedereen hangen terwijl er toch echt gezegd wordt naar achteren door te lopen. Hieraan geven wij gevolg en lopen achter alle rijen langs om het aan het eind het steeds rustiger te zien worden. Hebben slechts een gezin voor ons. Na de check procedure van de paspoort, foto en vingerafdrukken mogen wij ook dit jaar de USA weer in. De koffers liggen al op de carrousel rondjes te draaien. Op naar het rental car center met de people mover, wel is het nog even wachten bij Hertz voor de auto. Als ook daar alles is geregeld, helaas mogen we geen auto uitzoeken zoals bij Alamo, maar krijgen we er een toegewezen staat er een bijna nieuwe zilvergrijze Nissan Pathvinder  4wd voor ons klaar, helemaal goed en kunnen we op weg naar ons hotel. Om 20.15 uur rijden we de garage uit, met Iris als navigator rijdt Harm de auto om 20.50 uur bij de National voor. Nadat de koffers op de kamer gezet zijn en wij snel ons in passende (vooral luchtige) kleding hebben gehesen, lopen we over een mega drukke Lincoln Road Mall om ergens een hapje te eten. Om 23.30 zijn wij terug is het hoogste tijd om te gaan slapen, het blog wacht maar even, we zijn inmiddels 27 uur op!